تربیت فرزند 1-اصل اول تربیت

بسم الله الرحمن الرحیم

اصل اول تربیت، محبت کردن به کودک است.

اگر به این مساله توجه کافی نشود تبعاتش به گونه ای است، که نه تنها یک سال و چند سال بلکه ممکن است تا پایان عمر شاهد آن باشیم.

معنای محبت به هرکسی را باید از خود او پرسید؛ وقتی از بچه بپرسید چطور می شود به تو محبت کرد؟ خواهد گفت: به من نه نگویید!

بیشترین مصیبت برای بچه، آزاد نبودن است و آن هم مصادیقی دارد که مادر باید از آن ها اجتناب کند:

1. به کار نبردن جملات منفی:

ایراد کار ما این است که می خواهیم همه مفاهیم را با زبان به کودکمان انتقال دهیم.

باید در انتقال مفاهیم نهی کننده به کودک مراحل ذیل را رعایت نمود:

الف. حذف کردن هر آنچه آزادی بچه را محدود می کند .

ب. همراه دانستن خود و بچه در جمله منفی. برای مثال: «با هم اینجا آشغال نریزیم، کثیف نکنیم.»

ج. استفاده از جملات مثبت. مثل اینکه بگوییم: «این کار را بکنیم بهتر است.»

د. بهترین عملکرد، پرت کردن حواس کودک است.

2. خط قرمز های آزادی حفظ امنیت کودک در عین حفظ حقوق دیگران است.

بچه باید هر کار که دلش می خواهد انجام دهد؛ اگر این مطلب رعایت نشود، کودک بچه ای زورگو بار میاید  و در اینصورت، ادای ادب واحترام به حقوق دیگران را نیز یاد نخواهدگرفت.

3. نیاز به آب بازی و خاک بازی.

البته خاک بازی برای بچه بالای 3 سال مناسب می باشد، در احادیث داریم که: «خاک بازی بهشت بچه هاست.»

بازی نیز یکی از مصادیق محبت کردن به کودک است.

قالب بازی با بچه ها باید دارای ویژگی های زیر باشد:

 1. کاملا فعالانه باشد.                                                                

2. انتخاب بازی با کودک باشد؛ اما مدیریت زمان برعهده مادر.

  روش های دیگر انتقال محبت مادر به کودک، درآغوش گرفتن کودک، بوسیدن او، بکاربردن الفاظ محبت

آمیز و هدیه دادن به اوست.

مثالی برای برخورد مناسب با آزادی های کودک:

«اگر بچه در خانه کسی خراب کاری کرد، مثلا شربت آلبالو را روی فرش دستبافت برگرداند، باید چه کنیم؟ 

• زیر دو سال مقصر عملکرد اشتباه بچه، مطلقا پدر و مادر هستند.
• اما بالای دو سال خود کودک نیز مقصر است. در این موقعیت، بهتر است مادر سریع بلند شود و تمهیداتی که لازم است را انجام دهد و خسارت وارده را جبران سازد.  بعد که به خانه رفتند (بچه متوجه بشود تنبیه و توبیخ فقط در خانه است) در موقعیتی که تنها بچه امکان شنیدن را دارد؛ مادر خود را در موقعیت مشابه بچه قرار می دهد و از پدر سوال می پرسد که: اگر من در خانه کسی این کار را انجام دادم، چه کار باید بکنم؟ و پدر با هماهنگی قبلی پاسخ می دهد.

مهم است که مادر سوال کننده باشد و پدر پاسخگو. اگر مادر این احترامات را برای پدر قائل باشد بچه اجازه نه گفتن به خود را نمی دهد و در خانواده پدر کانون اطاعت و مادر کانون محبت است.

تربیت بدون صبر و حوصله پدر و مادر محال است و تربیت بدون خلاقیت مادر شدنی نیست. و مادر باید برای فردای بچه برنامه داشته باشد، نه بچه برای فردای مادر؛ یعنی مادر در رابطه با فرزندش نباید منفعل باشد.

حالا باید بیاییم این آزادی را برای کودک قالب بندی بکنیم و تعریف آن را بدانیم: بحث این است که باید برای بچه های زیر 7 سال «سبک سازی» کرد. این یعنی بچه کی گرسنه بشود، کی و کجا بخورد، و کی بخوابد.

کلاس تربیت فرزند

حوزه ی دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف

مدرس:خانم غروی