تربيت تدريجي( جلسات حاج آقا بهرامي)

این چند روایت که خواندیم اساس تربیت فرزند در آن نهفته است. تربیت بچه آنقدر سخت نیست،گذشتگان ما که سواد زیادی نداشتند بچه را خوب عمل می آوردند.  
نکته اول این است که تربیت سه مرحله است.
نکته دوم این است که در تربیت تدریج نهفته است.در این عالم همه چیز به تدریج است. همانطور که بچه 9 ماه در بدن مادر جسمش رشد می کند در باب تربیت او هم حدود20 سال تدریج می خواهد. باور این مهم است. اگر تدریجی است پس انسان نباید عجله به خرج دهد. مثلا بچه من 3 سالش است خیلی شیطون است. عجله نکنم 17 سال دیگر مانده هنوز! او را در 20 سالگی باید ببینی چی کار کردی. زود دست و پامون راگم نکنیم. کم حوصله نشویم و عجله نکنیم. چیزی که در آن مرحله مطرح است اگر این را رعایت نکنی خودش کار را خراب میکند. شما در آشپزی این را دیدید. اگر 20 دقیقه باید دم بکشد کمتر و بیشتر خراب می شود. اگر می گوییم 7 سال کم یا زیادش کردم خراب می شود. انسان عجول آفریده شده به ویژه نسبت به چیزهایی که دوست دارد. مثلا من دوست دارم بچه ام قرآن خواندن یاد بگیرد، ( مخصوصا به خاطر حرف دیگران) آن وقت کار را خراب می کنیم.در این عالم در همه چیز تدریج نهفته است. کم حوصلگی و نا امیدی به کار ضرر می زند. باور کنیم وقتی معصومین گفتند: «سه تا 7 سال» حوصله به خرج دهیم.
- بچه چگونه آقای من است؟
حضرت می فرمایند «بچه 7 سال آقا است». بچه من چگونه آقای من است. بله به چشم ظاهر بچه کوچک است اما این ها  طبیعت و سرشت بچه رامطرح می کنند که برخلاف آنچه می بینی او در باطن خود مثل یک سرور دیگران است. در 7 سال بعد عبد است.عبد یعنی رام و فروتن . بزرگ و سید مقابل دیگری خم نمی شود و دستور می دهد و می خواهد دیگران را رام خود کند. برای همین می گویند بچه پادشاه است. بچه در عالم خودش اینگونه است. بچه است لذا مادر و پدر پیشش نباشند نگران می شود . اینها به جای خود. ناتوانی و ضعف دارد. اما اگر اینها نباشد بچه من نسبت به من ، من را زیردست خود می بینید.لذا بچه ها راحت دستور می دهند مگر اینکه از کسی بترسد. پس اینکه می گوید بچه تا 7 سال آقا بالاسر شماست و در عالم خود خدایی می کند.ما هم باید همین طور بچه را ببینیم. هر سیدی یک سری حشم و خدم می خواهد. این پدر ومادر می شوند خدم. اگر خدای نکرده یک پدر ومادر مغرور باشند کار گره پیدا می کند. در این حالت از نظر ظاهری پدر ومادر غالب می شوند اما چون شخصیت او مراعات نمی شود. این ریشه خیلی از عقده های روانی و می شود و وقتی بچه بزرگ شد و دیگر از نظر جسمانی می توانست با پدر و مادر زورآزمایی کند آن وقت کم کم آن عقده ها خود را نشان می دهد. گاهی حتی پدر و مادر را کتک می زند. این یک مطلب خیلی مهم است.

حاج آقا بهرامي

كلاس تربيت فرزند